Inhoud van het stuk

De repercussies die in het verleden ontstonden, wegen zeer zwaar op de afstammelingen van de meisjes, die jaren later geconfronteerd worden met feiten door hun voorouders gepleegd.

De beslissing om het zwangere jonge meisje in de instelling te laten opnemen werd dikwijls door één enkele persoon genomen, meestal de vader, met zwijgende goedkeuring van de moeder.

Broers, zussen of grootouders hadden zich te schikken. De belangen van het meisje dat “gezondigd” had of een “onvergeeflijke misstap” had begaan, werden gewoon van tafel geveegd. Empathie of begrip, laat staan inspraak, waren onbestaande.

Door het meisje tijdelijk uit haar vertrouwde omgeving te verwijderen en “het kind van haar zonde” bij de geboorte direct weg te nemen en te laten adopteren, dacht men dat het probleem als vanzelf zou verdampen, want eens het meisje na de bevalling terugkeerde naar de familie- kring, werd er over de zaak met geen woord meer gerept en kreeg het leven zijn beloop zoals voorheen.
Dacht men.