Inhoud van het stuk

In de sloppenwijken van Rio de Janeiro, wroeten kinderen als ratten tussen de afval die er elke week wordt gestort aan de rand van de stad. Ze vechten om de etensresten die de rijken van hun welgevulde tafels vegen. Kinderen van acht jaar, stelen uit honger en worden opgesloten als dieven. Velen onder hen snuiven lijm om deze kwelduivel te vergeten. Ze leven in een roes en stappen in een visioen waar alles onwezenlijk is, vrij van de pijn en de honger. Meisjes en jongens worden ingeschakeld om te gaan werken in de prostitutie en het drugsmilieu. Daarover gaat dit stuk: een aanklacht tegen de corruptie en het uitbuiten van armen en kinderen. Het is een schreeuw naar rechtvaardigheid en een oproep naar de overheden: geef ze een kans om te overleven. Hun dromen zijn haast opgebrand. Wie geeft ze hun dromen weer? Wie luistert nog naar hun hart? Gelukkig hebben de jonge mensen waarover het hier gaat, nog hun muziek. Maar ook die dreigt hen afgenomen te worden. In de muziek ligt hun ziel. Voor sommigen is het hun bestaan. Zullen gewetenloze ondernemers ook hun schamele bestaan vernietigen, omwille van grootschalige projecten, zoals het neerzetten van luxehotels? Rosa zegt in dit toneelstuk: ‘Geef de kinderen van Rio hoop. Geef de kinderen een kans, want schuilen kan niet meer. Noch voor de regen, noch voor de honger, noch voor de genadelozen.’
Decor: sloppenwijk – Rio de Janeiro