Inhoud van het stuk

Het stuk is ontstaan uit een experiment. De regisseur telde zijn acteurs/actrices en vroeg hen een keuze te maken voor een bepaalde biotoop. Ze kozen voor daklozen. In samenspraak werden de personages gekarakteriseerd, getypeerd. En dan nog ‘het verhaal’. Toevallig, heel belangrijk, vond de regisseur tijdens het ruimen een vergeelde tekst van Conscience en verzon er de fabel mee. Waarover gaat het?

Elke nacht komen de clochards op een afgelegen plaats samen om te schuilen. De een snuift, de ander zuipt en snurkt, nog een ander ligt met zichzelf overhoop, en er is ook het eenarmig meisje dat in een vuilnisemmer graait op zoek naar een snee brood, dat een ander haar toesteekt in ruil voor wat seks maar de oudste onder hen, die de slaap niet kan vinden, bladert in een tekst die uit de vuilnisemmer gevallen is: ‘De arme edelman’ van Conscience. Ze begint die te lezen en luidop te declameren, tegen de zin van een ander die wil slapen en haar het zwijgen oplegt, waardoor een ander die in het verhaal wil meestappen, een lege fles naar de malcontente gooit, maar zijn doel mist en iemand aan de overkant raakt. De dader voelt zich verplicht te gaan kijken en komt terug met een hevig bloedende vrouw, die een doodsstrijd uitvecht.

Na een creatief intermezzo geraken ze allen geleidelijk in de ban van de tekst en beginnen die te spelen. Het eindigt op een verrassend grimmig slot. 

Het is theater dat tabula rasa maakt met conventies van ruimte, tijd, personage, spel en plot.

Verkrijgbaar bij Almo