Inhoud van het stuk

’s Avonds komen clochards op een afgelegen plek samen om te schuilen. Frankie snuift, Baziel zuipt en ligt dan te snurken, Door ligt met zichzelf in de knoop, en er is ook Anne, het uitgehongerd eenarmig meisje, dat in een vuilnisemmer graait op zoek naar een snee brood, maar geen vindt. Jean heeft wel iets te eten en steekt het haar toe in ruil voor wat seks maar Triene, een hoer op de retour, zet hem op zijn plaats.

Triene kan de slaap niet vatten, is in een tekst aan het bladeren, die uit de vuilnisemmer gevallen is: ‘De arme edelman’ van Conscience. Ze leest die in stilte en begint dan luidop te declameren, tegen de zin van Baziel, die wil slapen en haar het zwijgen oplegt, waardoor Door die het verhaal wel wil horen, een lege fles naar Baziels hoofd slingert maar de fles komt op Florence terecht, die daarnaast (buiten het speelvlak) ligt te slapen. Florence slaakt een kreet van pijn. Door, die aanvankelijk doet alsof zijn neus bloedt, wordt door de anderen met de vinger gewezen en voelt zich genoodzaakt om te gaan kijken wat hij aangericht heeft. De anderen wachten gespannen af. Door verschijnt met een hevig bloedende vrouw op zijn rug, legt haar op de grond en bedekt haar onder zijn deken. Florence vecht een doodsstrijd uit.

Het spel zet zich verder. Triene declameert, Door herhaalt wat zij zegt en ook Jean en Frankie en Anne geraken geboeid en tenslotte stapt ook Baziel mee in het verhaal en maken ze er een jolig, grimmig, verraderlijk, bizar toneelspel van.

De vertoning maakt tabula rasa met de toneelconventies van tekst, ruimte, tijd, personage, spel en plot.

Verkrijgbaar bij Almo