Inhoud van het stuk

Vertaling uit het Engels

(origineel: ‘How I learned to drive’ door Paula Vogel)

Dit stuk werd in 1998 bekroond met de Pulitzer prijs voor Drama. Op het eerste gezicht lijkt ‘Zo haalde ik mijn Rijbewijs’ een komedie, hoewel het van bij het begin duidelijk is dat het komische een wrange ondertoon heeft. Je zal lachen als je geen zin hebt.

Het thema van het stuk is immers kindermisbruik. Het is het verhaal van het seksuele ontwaken van het meisje Muizeke, door toedoen van haar (aangetrouwde) oom.

Op de achtergrond van een verhaal met gemengde flashbacks volgen we de rijlessen die Nonkel Piet aan Muizeke geeft. Rijlessen, tijdens dewelke nog wat anders gebeurt.

De personages die door de drie leden van het Griekse Koor worden gespeeld zijn misschien grappig, maar zeker niet belachelijk of karikaturaal. Ze zijn eerder zielig, en in het geval van de grootouders van Muizeke is dat genetisch bepaald. Vastgeroest als ze zijn in hun bekrompenheid, willen ze niet dat hun wereldje verandert. Muizeke hoeft zelfs niet naar school, die heeft immers geen diploma’s nodig. Lucy, de moeder van Muizeke heeft verandering geprobeerd, maar ze kreeg tegenwind. En haar tante Mary is hypocriet. Die weet al lang van de relatie van haar echtgenoot met haar nichtje. Maar dat is in geen geval zijn schuld…

Muizeke wil echter wel veranderen. En hoe eigenaardig ook, het gebeurt met de hulp van haar Nonkel Piet, die wellicht echt van haar houdt en de enige is die bereid is alles voor haar op te geven.

De grens tussen juist en verkeerd wordt door de auteur bewust erg vaag gehouden.

In de laatste scène is Muizeke wie ze geworden is, omwille van en tegelijk dank zij Nonkel Piet; die heeft haar tenminste door het leven leren rijden.

Ze is een zelfzekere, maar zeker geen gelukkige volwassen vrouw