Inhoud van het stuk

Roos en Amélie zijn tweelingzussen. Van bij de geboorte zijn beiden onafscheidelijk. Roos heeft in tegenstelling tot Amélie te kampen met een lichte mentale beperking. Ze heeft vooral last met praten en kan moeilijk haar emoties fysiek uiten. Hun moeder raakt aan de antidepressiva en hun vader stilaan aan de drank. Roos belandt op jonge leeftijd in een gesloten instelling waar ze verzorgd wordt. Op latere leeftijd wordt ze uit de instelling ontslagen en neemt ze weerom haar intrek bij haar ouders die de verloren tijd met haar willen inhalen. Oude wonden worden stilaan open geschraapt, gewoonten herhaald.
Er zijn herinneringen die een plaats moeten krijgen. Er is een spel van verwijt, spijt, troost, hoop, geluk en de onvoorwaardelijke liefde. Zusterliefde.